Uzun Solukta Kimlik Geliştirmek
İnsanın en büyük ihtiyaçlarından biri, belki de en elzemi kendini, varlığını teyit etmesidir. Bu sebeple varoluşunu sorgulayan insan her daim çevresinden aldığı ve yorumladığı uyarıcılarla yaşamına devam eder. Yaygın olarak bilinenin aksine ergenlik, genç yetişkinlik yıllarına değil aslında doğuma ve doğum öncesine kadar uzayan bir süreçtir kimliğin oluşumu. İnsan biriktirdikleriyle, duyduğu, deneyimlediği, algıladıklarıyla oluşturur kimliğini ve ‘ben’ ini.
Anne karnında aile içinde okulda, sokakta, tüm yaşam alanlarında öğrendikleri ile birlikte zenginleştirir varoluş alanını. Okul öncesinde sorgular fazladır, erinlik döneminde artmaya başlar. Artık o geniş yaşam alanında sınırları belirli olan bir portre çizmek istemektedir. Ergenlikte kararsızlıklar, ikilemler ve inatlaşmalar artar. ‘Ben Kimim?’ sorularıyla bütünleşmeye çalışır kendi içinde. Bu dönemde ebeveyn ve sosyal çevrenin desteği ile, geçmişten o ana kadar yaşanılanlarla, gelecek ile ilgili beklentileriyle, içinde bulunduğu koşullarda düzenli, istikrarlı bir benlik oluşturmaya çalışır. Gerek cinsel gerek toplumsal gerekse kişisel tüm benlik alanlarında kendini tanır ve tanıtır. İlerleyen yaşlarda insan kararlarında değişiklik yapabilir, geçmişle ilgili yaşantılarına bakışında olaylara ve kişilere yüklediği anlamlar değişebilir. Yaşadığı süre boyunca sorgulayan ve yeniden anlamlandıran insan sağlıklılık halini koruyabilir.
Yetişkinlik hayatında artık sınırları daha belirgin, daha istikrarlı ve güvenli bir şekilde diğer insanlarla iletişimini güçlendirir. Kendi içsel yaşantıları ile çevrede olanlar ve gelecekteki beklentileriyle uyum içerisinde yaşayan insan sağlıkla oluşturulmuş bir kimlik bütünlüğü ile birlikte artık mutluluk ve iç huzuruna da kavuşabilir.